Ορέστης Κανέλλης
Η ζωή του
Ο ζωγράφος Ορέστης Κανέλλης γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1910. Αφού σπούδασε ιατρική, μετέβη στο Παρίσι όπου σπούδασε στις ελεύθερες Ακαδημίες Μπριανσόν και Γκράντ-Σωμιέρ. Υπήρξε συνιδρυτής των ομάδων Στάθμη (μαζί με τον Τάκη Ελευθεριάδη) και Τέχνη Β. Έζησε στην Πέτρα Λέσβου όπου νυμφεύτηκε την κα Νταίζη Ραπτέλλη.
Έγραφε τεχνοκριτικά άρθρα στο περιοδικό Ζυγός. Συμμετείχε σε έξι Πανελλήνιες εκθέσεις (1936-74) και σε δεκαεννέα ατομικές. Επίσης στις εκθέσεις της Στάθμης και της Τέχνης. Έλαβε μέρος στις εκθέσεις Μπιενάλε (Βενετία 1934, Αλεξάνδρεια 1954) και Διεθνείς Εκθέσεις (Ν.Υόρκη 1958, Λουγκάνο 1962, Βρυξέλλες 1964).Επηρεάστηκε από το γαλλικό εξπρεσσιονισμό του Ντεραίν και του Σουτίν. Εκτός από τα τοπία, προτιμά τα αδύναμα παιδιά της Κατοχής. Η προτίμηση στο κίτρινο χρώμα δίνει έναν υποβλητικό τόνο στα έργα του. Το 1978 η Εθνική Πινακοθήκη τον τίμησε με αναδρομική έκθεση των έργων του. Πέθανε το 1979 στην Αθήνα. |
Το έργο του
Το καλλιτεχνικό του έργο, το οποίο είναι μεγάλο σε αριθμό και ποικίλει θεματογραφικά, διακρίνεται από την ανάγκη του να ζωγραφίζει μόνο αυτά που τον συγκινούν και με τέτοιον τρόπο ώστε να εκφράζει την ιδιαιτερότητά τους. Όλα του τα έργα, είτε είναι τοπία, ελαιώνες, και θαλασσογραφίες, είτε είναι πορτρέτα παιδιών, κολυμβητών και αγαπητών προσώπων, χαρακτηρίζονται από την ειλικρίνεια του πραγματικού ζωγράφου, δηλαδή από το ότι αποδίδει τον εσωτερικό τους κόσμο και όχι μόνο την επιφάνεια. Αυτό φαίνεται καθαρά στις Ελιές (1975) και σε όλους τους ελαιώνες του, ένα από τα αγαπημένα του θέματα, το οποίο ζωγράφισε επανειλημμένα δίνοντας κάθε φορά και κάτι το διαφορετικό. Παίρνοντας ως αφετηρία την αντικειμενική μορφή του τοπίου, αποδίδει αυτό που εκείνος νιώθει και βλέπει μέσω έντονων και εκφραστικών χρωμάτων, σωστού σχεδιασμού μορφών και άπλετου φωτός. Η προσωπική του αυτή διατύπωση έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ξεχωριστών και καθαρά λυρικών τοπίων.
Φοίτησε για δύο χρόνια στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, το ενδιαφέρον του όμως για τη ζωγραφική τον οδήγησε στο Παρίσι, όπου από το 1930 ως το 1932 παρακολούθησε ελεύθερες ακαδημίες και κυρίως την Grande Chaumiere. Στη γαλλική πρωτεύουσα γνωρίστηκε με τον Γεώργιο Γουναρόπουλο, που υπήρξε ο κυριότερος δάσκαλός του, και με τον Teriade, ο οποίος, εκτιμώντας το ταλέντο του, τον παρουσίασε με εγκωμιαστικό πρόλογο στην πρώτη ατομική του έκθεση το 1933 στον Παρνασσό. Η εκθεσιακή του δραστηριότητα περιλαμβάνει πολλές ατομικές παρουσιάσεις, αλλά και συμμετοχές στις Μπιενάλε της Βενετίας το 1934 και της Αλεξάνδρειας το 1954, σε ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε εκθέσεις των ομάδων "Τέχνη" και "Στάθμη", καθώς και σε Πανελλήνιες. Παράλληλα με τη ζωγραφική ασχολήθηκε και με τη λιθογραφία, ενώ, στο πλαίσιο της ευρύτερης δραστηριότητάς του, δημοσίευσε κριτικές και μελέτες σε εφημερίδες και περιοδικά. Η ζωγραφική του επικεντρώνεται στην ανθρώπινη μορφή, ιδιαίτερα τη γυναικεία και την παιδική, και στο τοπίο, στεριανό και θαλασσινό. Η γνωριμία του με το έργο του Picasso, αλλά κυρίως του Soutine και του Derain, είναι εμφανής σε αρκετές από τις συνθέσεις του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, κυρίως σε παιδικές μορφές από την Κατοχή, το ύφος του παραπέμπει στον εξπρεσιονισμό, ενώ τα τοπία του χαρακτηρίζονται από μια εξαιρετικά λυρική και ποιητική απόδοση.
Φοίτησε για δύο χρόνια στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, το ενδιαφέρον του όμως για τη ζωγραφική τον οδήγησε στο Παρίσι, όπου από το 1930 ως το 1932 παρακολούθησε ελεύθερες ακαδημίες και κυρίως την Grande Chaumiere. Στη γαλλική πρωτεύουσα γνωρίστηκε με τον Γεώργιο Γουναρόπουλο, που υπήρξε ο κυριότερος δάσκαλός του, και με τον Teriade, ο οποίος, εκτιμώντας το ταλέντο του, τον παρουσίασε με εγκωμιαστικό πρόλογο στην πρώτη ατομική του έκθεση το 1933 στον Παρνασσό. Η εκθεσιακή του δραστηριότητα περιλαμβάνει πολλές ατομικές παρουσιάσεις, αλλά και συμμετοχές στις Μπιενάλε της Βενετίας το 1934 και της Αλεξάνδρειας το 1954, σε ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε εκθέσεις των ομάδων "Τέχνη" και "Στάθμη", καθώς και σε Πανελλήνιες. Παράλληλα με τη ζωγραφική ασχολήθηκε και με τη λιθογραφία, ενώ, στο πλαίσιο της ευρύτερης δραστηριότητάς του, δημοσίευσε κριτικές και μελέτες σε εφημερίδες και περιοδικά. Η ζωγραφική του επικεντρώνεται στην ανθρώπινη μορφή, ιδιαίτερα τη γυναικεία και την παιδική, και στο τοπίο, στεριανό και θαλασσινό. Η γνωριμία του με το έργο του Picasso, αλλά κυρίως του Soutine και του Derain, είναι εμφανής σε αρκετές από τις συνθέσεις του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, κυρίως σε παιδικές μορφές από την Κατοχή, το ύφος του παραπέμπει στον εξπρεσιονισμό, ενώ τα τοπία του χαρακτηρίζονται από μια εξαιρετικά λυρική και ποιητική απόδοση.
...